In ons maatschappelijke systeem zien we leren als iets dat je op school doet. Dit wordt ook nog zo geïnterpreteerd dat het moet en zo verliest zijn charme. Na de rit van school naar school te hebben volbracht ben je in veel ogen uitgestudeerd en ga je aan het werk. Daar leer je wat werksystemen en omgangsvormen en dat is dat. “Je bent nooit te oud om te leren” kennen we wel maar is meer een uitzondering dan de regel. In mijn visie is leren onze natuurlijke staat. Een wijze man/vrouw is een kind met ervaring want een kind wil altijd leren en zo wordt een man/vrouw wijs. We denken ook al snel dat we iets kennen. Je hebt het wel eens gezien of gehoord en in je hoofd knip en plak je de stukken aan elkaar en je denkt dat je het begrijpt. Waar begrip gaat daarentegen verder dan wat knip en plak werk. Het is een combinatie van lezen, luisteren, vragen, ervaren, reflecteren en anticiperen. Voor begrip heb je verdraagzaamheid nodig want het is niet altijd wat je verwachtte en voor begrip moet je rechtschapen zijn want de waarheid houd geen rekening met jouw visie, de waarheid was er namelijk al wat eerder dan jouw mening.
“Knowing is not enough, we must apply. Willing is not enough, we must do.”
– Bruce Lee
In de natuur zien we overal groei terug. Een zaadje wat uit de grond komt, tweetende jonge kuikentjes die opgroeien, een virus dat zich verspreid en een mensenkind die zijn eerste stapjes zet. Alles groeit, vrijwel moeiteloos. Vele bomen groeien zichzelf dood doordat de bladeren, en daardoor de takken, verder naar het licht groeien en van de stam verwijdert raken. Uiteindelijk lukt het de boom niet om water te transporteren naar de uiteinden, waar de bladeren nestelen, en de boom sterft. Een bos lijkt stilleven te zijn maar wanneer je er een timelaps op toepast, zie je hoe veel er gebeurt in z’n levend bos. Waar tal van organisme strijden voor de beste grond en de meeste zonuren. In onze wereld zie je ook veel concurrentie maar daar groeien we langzaam uit. Echte concurrentie dienen we met onszelf van gisteren te voeren. Als je in overvloed wil denken, ben je niet bezig met de ander. Wanneer je in overvloed leeft, is er voldoende voor iedereen inclusief jezelf. Naast dat dit een prettig gevoel geeft en je hierdoor een fijne uitstraling hebt, gun je de ander zijn of haar succes.
Dit soort concepten zijn al eeuwen oud en is altijd zo geweest. Toch kan dit nog niet makkelijk zijn om in praktijk toe te passen. Het is geruststellend dat je hier een leven over mag doen en dat er altijd nieuwe thema’s ontvouwen wanneer je iets eigen hebt gemaakt. De mooie kanten van het menselijk karakter zijn de deugden die we kunnen herkennen. Hier zijn er dusdanig veel van dat je er een leven lang zoet mee kan zijn, mits je een aangenaam karakter wilt ontwikkelen. Daarnaast is het verdiepen van deugden in praktijk eindeloos dus geen reden tot vervelen.
Het treurige wat ik wel eens om mij heen heb gezien, zijn hard werkende mensen die toeleven naar hun pensioen. Ze verrichten hun werkzaamheden maar zijn met hun gedachte al ergens anders. Alsof ze de laatste tien kilometer ingaan van de marathon. Zoals marathon lopers weten, train je tot 32, 195 km. De laatste 10 km loop je op karakter. Dit zorgt voor een totale afbreuk van het lichaam. Zodra men het pensioen heeft bereikt, begint het verval want ze leven nergens meer voor. Eerder benoemde ik het meesterwerk van Victor E. Frankl, die logotherapie heeft ontwikkeld. Daarin staat centraal dat je voor iets leeft dat groter is dan jezelf. Ikzelf heb het als kind altijd al moeilijk gevonden dat sommige mensen genoegen nemen met een baan die niet bij hun past. Ik heb altijd het gevoel gehad dat het leven een avontuur is, waarin je mag ontdekken en benieuwd kan zijn naar alles wat het leven biedt. Rust, als in stil staan, is alleen fijn wanneer je je hebt ingespannen. Wanneer je in permanente ruststand komt en niet meer groeit. Ziet je lichaam geen reden hier te blijven en groeit het verder naar wat er hierna ook mogen zijn.
Mijn raad is dus deze; “Leer je leven lang nieuwe dingen die jij interessant vindt en waar je nieuwsgierig van wordt.” Dan is het leven nooit saai. Niemand kan alles weten of alle vaardigheden eigen maken die in het leven mogelijk zijn. Dat is onmogelijk en juíst fantastisch want daarom hebben we elkaar zo hard nodig. Van het hele scala aan vaardigheden kan je wellicht 1% eigen maken. Denken dat je meer moet kunnen is erg vermoeiend en zorgt ervoor dat je minder open staat voor anderen en hun hulp. Het gaat er niet om de beste te zijn maar om iedere dag beter te worden. Je hoeft jezelf niets kwalijk te nemen zolang je ernaar streeft je uiterste best te doen. In Nederland is algemeen bekend dat je niet meer kan doen dan je best en je best doen is perceptie dus wees eerlijk naar jezelf en je inspanningen. Het mag altijd beter en je weet dat dat goed voelt. Voor je lichaam, geest, hart, ziel en omgeving.
We voelen ons ook prettig bij mensen die willen leren. Iemand die wilt leren heeft vaak een positieve instelling en uitstraling. We komen steeds meer te weten over hoe elektronen in onze atomen invloed hebben op onze omgeving. Zo praat ik altijd liefdevol tegen mijn bloemen, zodat ze langer overeind blijven (probeer maar!). Chef-koks praten vrijwel altijd tegen hun eten terwijl ze het bereiden en praten we tegen onze huisdieren ondanks dat we weten dat ze het niet begrijpen. Wat ze wel begrijpen is onze intentie. Intentie is de drijvende kracht van het universum, vrij zweverig inderdaad. Vraag jezelf af wat je intentie is in verschillende omgevingen. Het kan namelijk zijn dat de frustraties die je tegenkomt te maken hebben met de intentie die je zelf uitzet in een situatie. Intentie is een staat van zijn die een gevoel oplevert en in stand wordt gehouden door onze gedachte. We kunnen actief onze gedachte richten op het goede en we ontvangen andere resultaten.